(z futrem)

См. также в других словарях:

• futro — n III, Ms. futrotrze; lm D. futroter 1. «wierzchnie okrycie zimowe uszyte ze skór zwierzęcia, włosem na zewnątrz, lub uszyte z materiału podbitego taką skórą, bądź imitującego taką skórę» Futro karakułowe, fokowe. Futro z nutrii, z lisów. Chodzić …   Słownik języka polskiego

• lamować — ndk IV, lamowaćmuję, lamowaćmujesz, lamowaćmuj, lamowaćował, lamowaćowany 1. «obszywać brzegi materiału paskiem innego materiału, tasiemką, futrem; bramować» Suknia lamowana białą taśmą. Płaszcz lamowany futrem. 2. «w introligatorstwie:… …   Słownik języka polskiego

• bekiesza — ż II, DCMs. bekieszaszy; lm D. bekieszaesz hist. «męskie okrycie wierzchnie, podszyte futrem, wcięte w talii i szamerowane na piersiach, używane w Polsce od czasów Batorego do połowy XIX w.» Bekiesza podbita sobolami. ‹z węg.› …   Słownik języka polskiego

• bramować — ndk IV, bramowaćmuję, bramowaćmujesz, bramowaćmuj, bramowaćował, bramowaćowany «obszywać, okładać, otaczać brzegi jakiegoś przedmiotu listwą, lamówką, szlakiem; lamować» Czapka bramowana futrem. ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

• delia — ż I, DCMs. delialii; lm D. delialii (delialij) «długi, lekko dopasowany wierzchni ubiór męski, podbity futrem, z szerokimi nie zszytymi rękawami i futrzanym kołnierzem; noszony w Polsce głównie w XVI XVIII w.» ‹tur.› …   Słownik języka polskiego

• dolman — m IV, D. a, Ms. dolmannie; lm M. y 1. «długi turecki ubiór męski z jedwabiu lub sukna, z obcisłymi rękawami, noszony pod futrem» 2. «węgierski strój narodowy, rodzaj kurtki wojskowej obszytej barankiem, szamerowanej, noszonej zwykle na lewym… …   Słownik języka polskiego

• dziobak — m III, D. a, N. dziobakkiem; lm M. i 1. B.=D. zool. «Ornithorhynchus anatinus, ziemnowodny ssak jajorodny z rodziny o tej samej nazwie, zaliczany do stekowców, o ciele spłaszczonym, pokrytym ciemnobrązowym futrem, szerokim ogonie i pysku… …   Słownik języka polskiego

• kiereja — ż I, DCMs. kierejaei; lm D. kierejaei daw. «długi obszerny płaszcz męski, najczęściej podbity futrem, o kroju zbliżonym do delii, pochodzenia wschodniego; w Polsce noszony w XVI XVIII w. przez szlachtę» ‹tur.› …   Słownik języka polskiego

• kołpak — m III, D. a, N. kołpakkiem; lm M. i 1. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.» Lisi, sobolowy kołpak. Kołpak z piórami. ∆… …   Słownik języka polskiego

• krakuska — ż III, CMs. krakuskasce; lm D. krakuskasek «czerwona, sukienna męska czapka rogatywka bez daszka, obszyta barankiem, zwykle z piórkiem, noszona dawniej przez wieśniaków krakowskich i krakusów żołnierzy; później każda rogatywka obszyta futrem» …   Słownik języka polskiego

• lisiura — 1. m odm. jak ż IV, CMs. lisiuraurze; lm M. lisiurary, D. lisiurarów zgr. od lis (tylko w zn. 1) Rudy lisiura krążył koło kurnika. 2. ż IV, CMs. lisiuraurze; lm D. lisiuraur przestarz. «męska czapka, najczęściej z lisiego futra, z opuszczanymi… …   Słownik języka polskiego